Esmeralda Salvatrice
Mesaj Sayısı : 34
Kayıt tarihi : 10/09/11
 |  Konu: Esmeralda.  C.tesi Eyl. 10, 2011 8:45 pm | |
| Karşımdasın. Sadece birkaç santim var aramızda. Ama dokunamıyorum sana. Günah sanki. Her şeyin yasak bana. Ve sen, bile bile ‘bana gel’ diye fısıldıyorsun. Nesin sen, şeytan mı? Günahkâr ruhumu arzulayan bir şeytan mı? Öyleyse bir kez daha kirleniyorum. Senin için, aşkım için. Bekle, geliyorum.
Ölesiye kahrolmaya devam ediyordu ruhu. Ciğerlerine çektiği her bir nefes, bunun birer kanıtıydı. Onu deli gibi severken bunu söyleyememekse, acınasıydı. İnce parmaklarının arasına sarıp sarmaladığı tek masumiyet dolu şeydi aşkı. Diğer tüm hisleri kirliydi. Ne yapabilirdi ki? Onca şeyin bedelinin sürgünü aşkı olmuştu şimdi. Bu fazlasıyla can yakıcıydı, hem de çok fazla. Bitmek bilmeyen bu his, içini kemiriyordu her gün. Bir karşılık alabilecek miydi, yoksa dibe mi vuracaktı emin değildi. İmkansıza doğru sürüklenirken tek yapabildiği savaşmak yerine teslim olmaktı. Bu zamana kadar hiç böyle hissetmemişti ki. Çaresizce aşkın hissettirdiği rüzgarda savrulup durmuştu şimdi. Gittiği yer önemli değildi, ne de olsa geçip gidiciydi ona göre. Fakat, ilk defa öyle olmamıştı. İlk defa kalbi savrulduğu yerde ona kucak açan limana doğru kendini teslim etmişti. Bunun cadıya verdiği acıyı umursamıyor, her geçen gün daha da bağlanıyordu ona. Saplantı derecesine ulaşmaktan ölesiye korksa dahi, kendine engel olamıyordu. Aşk bu muydu? İmkansıza doğru sürüklenip acı çekmek miydi? Hayır. Aşk saflıktı, pür sevginin timsaliydi. Acı değildi. Peri masalları gibi uçsuz bucaksızdı. Ama Sonya, öyle bir cezalandırılmıştı ki, bedelini aşkıyla çekiyordu. Aşkı, günahlarının kurbanı olmuştu. Asla sevmesine karşılık alamayacaktı, cezası boydu. Bunca zamandır da çekiyordu zaten. Her geçen gün zehir gibiydi. Ya da Luthien kızıyla onu gördüğü her bir zaman diliminin hissettirdiği kahpe acı. Hepsi cezasıydı. Ve takati yoktu, dayanamıyordu. Savaşamıyordu, kaçıyordu. Önüne gelen tüm kapıları kapatıyordu. Dört duvar arasına hapsediyordu kendini. Ondan başkası olmasın diye. Gerekirse acı çekerim, ama ondan başkasının olmam hissiyle hareket ediyordu. Peki nereye kadar sürecekti ki bu pervasız duygu? Karşılığını asla alamayacağı şeyin peşinden koşmak, zaten saçmalıktı. Öyleyse neden direniyordu? Milyonlarca cevaplayamadığı soru vardı zihninin içinde. Bunlara cevap veremediği gibi, hislerine de yön vermeyi beceremiyordu. O asil, pür kibrin timsali güzel cadının zayıf düştüğü tek şey, bunlardı işte. Duyan herkesi kahkahalara boğacak sudan bir sebepti gibiydi dışarıdan bakıldığında. Oysa Sonya içinse, acı doluydu.
Buz mavisi gözlerini yeniden aynaya doğru çevirdiğinde derin bir iç çekti. İçinden geçen her bir dilek görkemli aynadan ona adeta gülümserken, saçma sapan bir mutluluk hissinin içinde tutuşmaya başladığını anlaması da bir olmuştu. Yüzüne yansımaya başlayan tebessüm, ruhuna bir tutam da olsa huzur veriyordu. Umudunu amansızca beslerken, çaresizce gülümsüyordu güzel cadı. Ellerini beline dolayan büyücünün hayalinde mest olurken, onun yanında olduğunu bile bir anlığına da olsa unutmuştu doğrusu. Hayran olduğu o ses kulaklarında yankılandığında, kendine gelmesi bir olmuştu Sonya’nın. Büyücünün dudaklarından dökülen her bir kelimeyi özenle zihnine kazırken, ona sunabileceği mantıklı cevapları da aramaya devam ediyordu bir yandan. ‘‘ Benim yaptığımı yapmamalısın Slyvain. ’’ Yüzünü büyücüye doğru çevirdiğinde sözlerine yansıyan acının, gözlerine de pusu kurduğunu gördüğünde boğazında bir şeylerin düğümlendiğini hissetti. Her zaman kendinden çok onu düşünüyordu. Onun iyiliğini kendinden daha çok isterdi. Onun acı çekmesindense, kendinin çekmesini dilerdi. Ama görüyordu ki, bunca dilek hiçbir zaman işe yaramamıştı. Ona sarılıp, tüm acılarını dindirmek istediğini söylemek istese de, mühürlenmiş dudaklarını açmaya cesareti bile yoktu cadının. ‘‘ Ben, onu hiçbir zaman arkamda bırakamadım. Her ne olursa olsun, ne kadar acı verirse versin, peşimden sürükledim onu hep. ’’ En derin hislerini ona açacağı aklının ucundan bile geçmezken, teker teker ona döküyordu şimdi içini. ‘‘ Önüme çıkan herkesi geri çevirdim. Buzdan duvarlarımın arkasına gizledim kendimi. Kaçtım. Sen de kaçma Slyvain. Eğer mücadele etmen gerekiyorsa et. Ve inan bana sen… ’’ Onun güçlü olduğuna daima inandığını vurgulayacakken, derin bir nefes alması gerekti. Luthien kızını arkasında bırakıp, kime kalbine açacağını bilmemenin verdiği tedirginlikle karışık merak duygusu harmanlanırken, bir kez daha dibe vuracağını hissetti cadı. ‘‘ Güçlüsün. Benden daha güçlüsün ve bunu yapabilirsin. Yeniden kalbini bir başkasına sunabilirsin. Sadece dikkat etmek gereken, seni gerçekten seveni bulabilmek, hepsi bu. ’’ Gözlerini onunkilerden almayı başardığında, yüzünü yere doğru eğdi. Kalbi deli gibi atmaya devam ederken, yaşayacağı acının vereceği azap duygusu zihninde yankılanıyor ve bu sefer, nasıl göğüs gereceğini düşünmeye mahkum hissetti kendini birden cadı. ‘‘ Umarım gözünü dört açıp, onu çok geç olmadan bulursun. ’’ Fısıldadığı kelimelere yansıyan gizem, kendini apaçık belli etmeye başlamıştı bile. Gülümsemeyi deneyen dudakları, ne kadar başarılı olabilmişti bunu bile bilemezken, kendini yeniden görkemli aynanın büyüsüne teslim etmeye başlamıştı bile. Umarım, beni bulursun sevgilim. | |
|
Melanie Lenard
Mesaj Sayısı : 33
Kayıt tarihi : 06/09/11
| | Konu: Geri: Esmeralda. C.tesi Eyl. 10, 2011 8:54 pm | |
| & Dil Bilgisi Kurallarına Uyum; 5 puan.
& Rpgnin Kurgusu; 15 puan.
& Anlatım Biçimi; 15 puan.
& Renklendirme; 5 puan.
& Anlatım Bozukluğu ve benzeri hataların olup olmaması; 10 puan.
Puanınız;
50/50. | |
|
